Annie van Rees

Hunebedroute 2010

Ja, we hebben er weer 430 kilometer opzitten; en het was GEWELDIG!

Ja, we hebben er weer 430 kilometer opzitten. En daar ga ik nu een mooi verslag van maken. Dat wordt een leuke herinnering aan een leuke vakantie. Maar dat betekent helaas wel dat die vakantie nu over is. Ik zit nu eenzaam achter mijn computer in mijn eigen huis en het is geen weer. Er valt vandaag net zo veel regen als anders in een maand! Dat is wat anders dan in onze vakantie: toen hadden we een hittegolf en kwamen we na een dag fietsen vaak druipend van het zweet aan op de camping. Ach ja, Nederlanders klagen ook altijd over het weer! Maar: weer of geen weer: wat is Nederland mooi!

Ja, we hebben er weer 430 kilometer opzitten. Want wat is Nederland mooi! En zo’n vlak landje fietst lekker door – zeker met kinderen is dit een goede combinatie! De route was dan ook niet voor niets route van de maand bij Fietsenmetkinderen.info. Het gaat hier over een leuke route van 292 kilometer, maar bij ons wordt dat altijd langer. Bijvoorbeeld doordat we een hunebed een dag later van de camping af pas bezoeken, zodat je de eerste dag lekker ff kunt doorfietsen en eindelijk op die camping aankomt. De camping, waar je meteen het meertje of zwembad induikt – daar zoek je het wel op uit met dit weer. Enfin: Rianne zeer tevreden, want die heeft net haar diploma’s.
En vanaf de camping kun je ook een dag niet de fiets, maar de bus pakken. Deze vakantie deden we dat om bij Nienoord te komen en in Stadskanaal, vanwaar we met de stoomtrein van de Star gingen.

Ja, we hebben er weer 430 kilometer opzitten. En tot onze verbazing zijn dat net zo veel kilometers als vorig jaar: maar het  voelde wel veel zwaarder: wellicht omdat we nu twee kinderen zelfstandig lieten fietsen of omdat onze gemiddelde snelheid lager lag, nu ze allebei zelf fietsen, en je dus later aankomt op de camping en minder kunt  darren en lezen, maar meteen de tenten moet opzetten en koken. Daartegenover: inpakken ’s ochtends ging veel ontspannener (niet sneller) nu we een aanhangkar hebben en alles dus goed op zijn eigen plekje past. En we letten er ook steeds beter op dat we een camping goed uitzoeken – zo dat we een stuk van de route daarvandaan in een lus kunnen fietsen zonder bagage (die we dan ook niet hoeven in en uit te pakken!).

Ja, we hebben er weer 430 kilometer opzitten. Zelfs onze jongste zoon van bijna/net zes jaar, Floris, fietste hard door. Wat een prestatie zeg! En hij vond het nog leuk ook. Bij zijn verjaardag op de natuurcamping bij het boomkroonpad van Staatbosbeheer, kreeg hij zelfs een hand van de boswachter. En reken maar dat hij trots was op het bordje ‘6‘ op zijn fiets – hij is er de hele camping mee rondgesjeesd. En ’s avonds hebben we natuurlijk pannenkoeken gegeten.

Ja, we hebben er weer 430 kilometer opzitten. We hebben lekker gefietst, gekampeerd en genoten. En we hebben nu alle 53 hunebedden in Nederland gezien. Daarbij zijn we uiteraard ook gestopt in Borger bij het Nationaal Hunebeddencentrum.  Tja, dat was toch wel een andere tijd. Indrukwekkend hoor! Je kijkt weer even anders tegen je eigen dagelijks leven aan –leven kan ook anders dan wij het doen. Maar hoe dat er toen precies uitzag is nog een kwestie van studies en theorieen. En dat geldt ook voor het bestaan van de hunebedden. Wat was hun betekenis? Waarom werden zij gebouwd? Misschien is er wel een band met Stonehenge?! Veel om over na te denken dus. En buiten het centrum staan we dan tegenover het grootste hunebed van Nederland –  daar moeten de kinderen en Reinout natuurlijk even op klimmen!

Ja, we hebben er weer 430 kilometer op zitten. Het is leuk dat we nu weer een ander stukje Nederland hebben gezien. Drenthe is beslist iets anders dan thuis in Nieuwegein. Je hebt er veel meer ruimte en bomen dan in het dichtbevolkte en volgebouwde westen. Echt vakantie. En het fietst er nog makkelijk en goed ook. Maar dat weten helaas meer fietsers, dus we waren niet altijd rustig alleen. We hebben zelfs campings gereserveerd dit jaar! Maar volle campings zijn ook gezellig – en dat is de bedoeling van campings.

Ja, we hebben er weer 430 kilometer op zitten. En dit jaar hebben we het Nedersaksische Drenthe, een provincie in het noord-oosten van Nederland, leren kennen. Voor  achtergrondinformatie zie ons routeboekje, wat belist aanvulling nodig heeft van de informatiebordjes onderweg en het artikel over Drenthe op  Wikipedia.  En ik ben dan natuurlijk ook nog geintrigeerd door het Drentse volkslied en de Drentse taal. De hunebeddenroute geeft je een mooi landschap om door te fietsen met 53 beroemde hunebedden uit het Neolithicum (volgens de wetenschap  is er nu een meer). Maar er is meer! Fietsend van hunebed naar hunebed kom je langs veel natuurschoon en zie je veel geschiedenis: ieder moment is genieten. We kwamen door het Fochteloerveen met zijn uitkijktoren. Het is indrukwekkend om tussen de omwalllingen van de celtic fields op het Noordse Veld te fietsen.  En de sporen van  de middeleeuwen waren er ook nog als we weer ’s picknickten op een brink, die van een marke was- volgens de informatiebordjes was dat een typisch Drenths fenomeen. Vroeger waren die brinken om schapen bijeen te drijven; nu groeien er bomen in rechte rijen (lekker als het zo warm is). Daarnaast fietsten we ook door vele typische esdorpen. Ook fietsten we langs oude bossen: het Norgerholt, een oud cultuurbos en de Zeyer Strubben, een overblijfsel van een middeleeuws gebruiksbos, waar we ook kampeerden. Vanuit die camping bezochten we het Homanshuis, een oude boerderij die was ingericht als bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer over het gebied van de Drentse Aa. En daarna fietsten we weer verder door dit mooie gebied langs de Veenbrug bij Valthe. De Molen van Norg bleek open toen we erlangskwamen en daar hebben we dus een stop ingelast. Het gevangenismuseum in Veenhuizen hebben we helaas maar overgeslagen omdat we door wilden met de route en het ons  niet leuk leek voor de kinderen.

Ja, we hebben er weer 430 kilometer opzitten. Dwars door de mooie provincie Drenthe met zijn vele natuurschoon en rijke geschiedenis.  Dat geeft wel wat te denken! Ja, Drenthe is een mooie, groene provincie. Dat geeft veel rust in deze dunstbevolkte provincie van Nederland. Veel kleine dorpjes zijn echt trots op hun dorpsvereniging en school. Dat is leuk om te zien, maar de keerzijde is leegloop.  Steeds meer mensen trekken weg. Drenthe is zelfs zo dunbevolkt, dat ze er mensen uit de randstad willen trekken. De vraag is echter waar die dan gaan wonen. Wat ons opviel was dat sommige kleine dorpjes leeglopen, terwijl in grotere plaatsen (die met supermarkt) huizen bij worden gebouwd. Voor ons betekende dit dat even boodschappen halen, lastiger was dan we hadden verwacht.

Ja, we hebben er weer 430 kilometer op zitten. In een fantastisch landschap. Maar hoe ziet dat landschap er straks uit? Over 50 jaar moeten we de route beslist weer fietsen!

Ja, we hebben er weer 430 kilometer op zitten. Dat was een heerlijke vakantie. En nu zijn we weer lekker opgeladen voor het gewone leven van alledag. Lekker die afwisseling – op naar de volgende vakantie. Wat zullen we dan ’s doen?

P.S. er zijn natuurlijk foto’s bij dit verslag.