Filosofie begrijpen…
Zaterdag was ik bij de studieconferentie van de Stichting voor christelijke Filosofie ‘de ziel opnieuw – over innerlijkheid, inspiratie en onderwijs ‘ . Ik vond het referaat van prof dr. Van Riessen goed te volgen – en relevant, zelfs praktisch (de workshop ’s middags deed ze dan ook samen met een docent uit het voortgezet onderwijs)
Soms kom ik er wel eens aan toe iets van een filosoof te lezen. Dan voel ik me heel gewichtig dat ik dat lees. Maar eigenlijk denk ik dan vaak: interessant, maar ik snap het niet! Waarom zegt die schrijver niet gewoon in een goed, duidelijk betoog wat hij bedoelt? Wat verbloemt de schrijver met zijn knappe, breedsprakige betoog? Ach ja, moet ik hier tegenover zeggen: in der Beschraenkung zeigt sich der Meister? Wat is nou de boodschap? Mag ik dit redigeren? Of ben ik nou te flauw? Enfin, ik geniet echt wel van die franje…
Maar die lezing afgelopen zaterdag van prof. dr. Van Riessen heeft me aan het denken gezet. Ik ben dan ook benieuwd naar haar komende boek.
Eenvoudig, aarzelend door mij gezegd: zij heeft een verhaal, want de christelijke filosofie heeft een boodschap; en daar is een visie die ik deel. Die ik zowaar snap. Is dat relevantie?
Ik ben een supervrouw!
Tja, ik heb de laatste tijd niet veel geblogt. Het is leuk om te schrijven etc., maar andere dingen kosten ook tijd en energie. Het houdt een keer op. Van verhuisrommel tot en met onbetaald werk (en soms solliciteren naar leuk betaald werk). Zoals ik vandaag las op een van mijn ‘wc-kalenders’: de mythe van de moderne vrouw – moderne vrouwen willen alles: interessant werk, een goed-lopend huishouden en lieve kinderen’ Tja, en dan heeft een mens nog zo 8 uur behoefte aan slaap – saai maar waar. In die volgorde staat het er, maar ik ervaar het als allemaal eisen tegelijk. Want bijvoorbeeld die lieve kinderen hebben wel behoeft aan een schoon huis – en anders wel de moeders van vriendjes en vriendinnetjes – om nog maar te zwijgen over schoonmoeders. Maar toch blijft mijn prioriteit: met een boekje in een hoekje.
school ’s cool!
School ’s cool is een bekend project (google maar) en start nu ook in Nieuwegein onder de enthousiaste leiding van Marion Sweet en Frank Seller. School ’s cool, en dat ga ik als mentor binnenkort overtuigend uitdragen. En ik hoop dat overtuigend leuk en enthousiasmerend is! Benieuwd…
Complimenten en nog meer complimenten en:
Hee, het is vandaag nationale complimentendag.
Geef ’s een compliment! (mag ook morgen en herhalen kan geen kwaad!)
STRAAL !!!!
Ongezien trainen voor WAUW
Tja, wat doe je nu als huismoeder? Niets toch? Maar je man en kinderen – en niet te vergeten je omgeving – verwachten wel automatisch een schoon, opgeruimd en gezellig huis. Dat wil ik zelf ook, maar ja: van het UWV moet ik ook solliciteren – en dat wil ik ook. Want wie zit er nu thuis met haar universitair diploma op de bank? Soms zak ik dan (niet verveeld, maar moe) onderuit voor de t.v. met een mok koffie om me weer op te peppen. Na een rondje teletekst (maar kennelijk is er niet veel te melden op maandagochtend) kom ik terecht in koffieMAX. Behalve een enthousiaste presentatrice, biedt dit een kijkje in een oud programma: daarin zijn een voetballer en een danser door elkaar gemonteerd. Allebei leveren ze een toppres(en)tatie, resultaat van veel training. Wauw! Hartstikke mooi om naar te kijken. Ik zit meteen weer rechtop op de bank en allerlei radertjes in mijn hoofd gaan draaien – je kunt veel moois over allerlei sporten denken. Want wat denk jij nu?
Maar volgens mij is het doel van sport niet ernaar te kijken, maar het doen. Dus denk ik (onderuitgezakt op de bank): wat zie je van mijn zwemafstanden terug?
Kijk eens, kunst!
Afgelopen zaterdag hadden we zo’n lekker lome zaterdag. Niets hoefde, alles kan. Wat doe je dan? Reinout dus weer ’s aan zijn fiets knutselen en proefritjes maken; en ik had me voorgenomen met de kinderen nu ’s echt naar het Aboriginal Art Museum in Utrecht te gaan. In de kerstvakantie hadden we al een deel gezien van dit museum met zijn mooie warme schilderijen uit een andere cultuur (vooral de meer abstracte stip-kunst vind ik mooi), maar we waren nog niet klaar- met kinderen kun je tenslotte maar een uurtje, dus zijn wij blij met de MuseumKaart! We waren zo ongeveer bij de kinderknutsel blijven steken vorige keer, maar de kinderen waren wel enthousiast. Floris (6) zei nog dagen heel blij dat hij schilderijen zag als hij zijn ogen dichtdeed. Maar ik wilde die schilderijen nog wel een keer echt zien. En dus gingen we nog een keer naar het Aborignal Art Museum (met onze MuseumKaart!). In het museum krijgen de kinderen meteen een mandje mee met een prentenboek, een speutocht, wat knutsels en een lieve knuffel van een kangaroo. De kinderen gingen dus meteen weer enthousiast naar de kinderruimte (ofwel het educatieve centrum): dat is hier een mooie grote ruimte opgevrolijkt met wat aboriginal schilderijen en een enorme slang uit de droomtijd. Floris herkende die slang meteen op de video van het Klokhuis, die er aanstaat. Het meegekregen prentenboek hebben we meteen gelezen op de grote kleurige zitkussens die er liggen. Nadat ik Rianne had beloofd dat ze thuis mocht schilderen (en niet hier, al kan het hier zeker goed.) gingen we dan toch ook nog de schilderijen bekijken. Mooi! Een beetje stress wel zo’n onderneming (nou ja, d’r is maar een trilalarm afgegaan…), maar goed om te doen. Thuis hebben de kinderen meteen nog een keer Okki nr. 7 ‘Kijk eens kunst!’ gedaan en ze hebben een aantal mooie kunstige kaarten geschilderd voor de hele familie! Is iedereen blij met dit bezoek.
Rianne aan de kunstige schilders
Spanning neem toe
De spanning neemt toe. Hoe wordt onze toekomst? In de politiek is een nieuw kabinet in wording (zie het bericht ‘Spanning neemt toe’).
En mijn sollicitatiegedachten krijgen ook weer vorm. Is dat toeval? (lees nog ’s mijn bericht ‘ik zoek werk’ – en verzin ’s wat leuks voor me). Hoe wordt onze toekomst?
Als je iets nog niet weet, kun je zo lekker fantaseren.
Hoe wordt onze toekomst? Leuk! Want we maken er wat van!!!
Alweer vakantie!
Heerlijk die vakantie. Maar ook heerlijk dat die nu weer afgelopen is: alles weer netjes op een rijtje en kinderen weer in hun ritme en lief naar school . Bij dat laatste heb ik alweer vakantie. Fantastisch he? (Voor de duidelijkheid vertel ik er meteen maar bij dat dit een win-win situatie is: de kinderen vinden het hartstikke leuk op school.)
Als laatste restantje van de vorige vakantie, die helaas al weer afgelopen is, wijs ik u op onze foto’s en verslag.
Nu moet ik weer op gang komen met het dagelijkse leven. Jammer dat ik geen arbeidsritme heb om me te helpen: echter wel een strenge schooljuf, die eist dat ik me aan de schooltijden houd. En dat doe ik dan natuurlijk meteen voor mijn kinderen.
Tussendoor kan ik lekker me aan het huishouden wijden, zodat man en kinderen straks weer een schoon, opgeruimd huis vinden om vuil te maken. Heb ik morgen lekker weer wat te doen… Tja, dat is een strak ritme- anderen noemen dat vakantie (zie vorig bericht).
Bij je huishouden moet je in deze tijd natuurlijk de koopjesjacht niet vergeten. Want het is uitverkoop! Alleen ben ik er super handig in steeds de dingen met normale prijzen uit de rekken te halen. Heet dat marketing? Dat ze in alle winkels (ja hoor: van de V&D tot bijvoorbeeld Livera kom je ’t tegen) de boel verkeerd neerhangen en dan de klant de schuld geven dat-ie een koopje wil? Ik ben er in ieder geval niet van gecharmeerd! Van mij mag winkelpersoneel wel wat meer respect tonen voor een klant (de klant is koning toch?) – dat geldt trouwens wel vaker in onze maatschappij dat het ontbreekt aan respect voor elkaar.
Daarnaast wil ik ook mijn hobby’s weer oppakken. Hard fietsen en zwemmen voor de conditie en veel studeren. Ja, dat laatste vind ik echt leuk. Het kost alleen zoveel tijd… Bovendien ligt het huis hier vol met stapels boeken die ik nog wil lezen. Maar voor het meelezen met de kinderen(van ((bibliotheek) boeken tot de Okki en de Taptoe) maak ik altijd tijd. Want dat is leuk.
En, o ja, dan wil ik vaak ook nog even mijn ‘schoonheidsslaapje’ doen (tja, dat hoort nu eenmaal bij mijn handicap, als ik ’s avonds ook nog wil functioneren).
Help! Ik heb tijd tekort!
P.S. Heeft u een tip voor een leuke parttime baan voor me?
P.S. Tips gezocht voor het combineren van kinderen, man, huishouden, hobby’s en een baan?
Ik zoek een baan
Hoi, ik zoek een baan. Zoek jij een werknemer? Dan hebben we een deal!
Zullen we nog wel even naar de voorwaarden kijken? Da’s wel nuttig. Je moet tenslotte wel weten wat voor vlees je in de kuip hebt! Ik vind het belangrijk je dat goed te vertellen, want het moet wel klikken. Ik van mijn kant kan vertellen dat ik graag wil werken in een goed team, waar ik mijn eigen bijdrage kan leveren. Ik vind het leuk en ben er goed in om veel informatie te verzamelen, te analyseren en te presenteren zodat wij op grond hiervan een goed lopend project kunnen opzetten en leiden tot een praktisch resultaat. Interessante informatie is voor mij informatie over maatschappelijke problemen, die mensen helpt verder te komen. Studie alleen is daarbij zeker niet genoeg, dat heeft veel overleg nodig. Gelukkig vind ik luisteren naar anderen fijn en overleg ik graag over de aanpak kan ik goed plannen en schakelen. Ik weet wie ik wanneer waarover moet aanspreken. Al blijft het iedere keer weer spannend om het goed te doen…
Ik vind het belangrijk dat ik werk in een organisatie die wat betekent voor anderen. En daar wil ik veel voor doen. Het maakt eigenlijk niet uit wat – als het maar nuttig is voor de organisatie en haar doelgroep zet ik me er helemaal voor in. Dat kan zijn als beleidsmedewerker, maar net zo goed als secretaresse. U zegt het maar en ik draai:
Ook vertel ik hier iets over mijn achtergrond: ik ben historicus en dus in mijn opleiding getraind in het omgaan met velerlei informatie. Ik heb daarna met veel plezier gewerkt in diverse functies, waarin ik altijd wel iets van mijn vaardigheden en interesses kwijt kon. Ik kreeg ook vaak te horen dat ik zo’n prettige collega ben, waar je van opaan kunt. Nou, dat vind ik wel een compliment!
Door een lichte handicap kan ik maar 12 tot 20 uur werken per week. In die tijd kan ik wel 100% functioneren. En ik vind het geen probleem buiten werktijd ff gebeld te worden. Wellicht heeft u nog wel meer ideeen hoe ik met tijd enz. kan omgaan. Daar sta ik altijd open voor!
Omdat ik een baan zoek waarin ik veel informatie moet opzoeken, verwerken en bespreken met anderen, zal ik geen last te hebben van mijn lichte evenwichtsproblemen (ik loop bijvoorbeeld niet zo elegant en al helemaal niet op hakken). Omdat ik naast mijn werkuren veel moet slapen, moet ik wel goed plannen. Maar gelukkig ben ik goed in plannen. En mijn ervaring is dat ik dan ik ook best wel eens opeens wat extra’s aankan! Regelmatig een beetje stress vind ik juist wel leuk.
Een tweede gat in mijn c.v. (nou ja: is het wel een tweede: het hangt wel nauw samen met het eerste: het is ‘helaas bewust’ zoals in mijn c.v. staat.) wordt veroorzaakt door mijn keus thuis te blijven bij mijn kinderen. Ik vind en heb altijd gevonden dat kinderen de nodige aandacht moeten krijgen; en met mijn lichte handicap was kinderen en werk met veel overuren niet te combineren – helaas was de keus toen duidelijk. Maar dat vond ik wel heel erg. Want thuiszitten is niks voor mij; ik wil naar buiten in contact met anderen iets doen. Ik wil mijn vaardigheden goed gebruiken. En dan denk ik aan een (betaalde) baan.
Nu gaan de kinderen naar school en kan ik mijn tijd (en rust!) weer efficienter indelen. Ik merk dat ik weer veel meer energie heb. En daar wil ik graag iets meedoen!
Dus als u bij een leuke, nuttige organisatie werkt en u heeft een werknemer nodig, mail me dan: annie@vanrees.org.
zie ook mijn c.v.
Verjaardagsstress
Het einde van het schooljaar komt eraan. De kinderen zijn moe en willen niks meer doen. Ze schieten gewoon niet op. En ik wil gewoon vakantie. Maar daarvoor moet ik eerst nog een SUPER kinderfeestje verzinnen voor Rianne (wordt 8). Dat gaat tussen de zwemvierdaagse door. Ja hoor, dat kan mamma allemaal. En dat vindt ze nog leuk ook.
Als andere ouders een feestje geven ben ik altijd heel kritisch. Dat doe je toch gewoon? Dat vinden de kinderen LEUK!
Als ik zelf aan de beurt ben, heb ik al maanden de zenuwen. Hoe maak ik een leuk feestje? Welke spelletjes spreken aan? Doen alle kinderen wel leuk mee? Op het moment zelf ren ik me rot opdat de kinderen een leuke middag hebben en dus ben ik zelf zo druk dat ik niet eens meer merk of dat zo is. Gelukkig hoor je dat wel ’s terug van een moeder bij school. Enfin, het wordt dus een geweldig feest en dus moet dat volgende keer weer! (eigenlijk vind ik dat zelf ook achteraf.)
‘Gewoon’, gezellig een FANTASTISCH feest thuis. Daar ben ik toch creatief genoeg voor; dat kan ik toch wel ff organiseren? Wie ik? Ja, ik! Ik- en de kinderen mogen helpen verzinnen en maken (dan kan ik het afmaken, als zij niet meer willen). Da’s voorpret, toch?
De organisatie is eigenlijk heel simpel, als je je geen zenuwen maakt:
- Tractatie verzinnen (google is gedienstig en kijk ’s in de winkel rond).
- Vaststellen hoeveel en welke vriendinnetjes er mogen komen: de grootte van de tafel bepaalt.
- Taart; ofwel cake versieren. Dus: versierstiften enzo kopen (kijk gewoon ’s rond in de supermarkt.)
- Ik kijk op internet voor spelletjes en stel me voor hoe die gaan met deze kinderen. Ik stop een lijstje met mogelijkheden in mijn zak en, als ze druk zijn, haal ik snel ijsjes uit de diepvries!
- Knutsel: ik ben deze keer van plan textielstiften te kopen en iedereen te vragen zelf een t-shirt mee te nemen. Van karton (uit doos van de supermarkt) maak ik sjablonen.
- Eten – mijn ervaring is dat de kinderen zo moe zijn dat ze alleen maar knoeien en niet veel eten. Reinout werkt thuis (en is dus stand by) en bakt een stapel pannenkoeken als de kinderen moe en lastig worden.
- En natuurlijk een zakje snoep mee.
- O ja, en dan nog ons eigen cadeau!
Mijn dochter koos dit jaar als thema: vlinders. Dus heeft zij met haar broertje voor de uitnodigingen vlinders uit knutsel-karton (HEMA) geknipt. Dus mogen ze zelf cakejes versieren met een vlinder en plak ik vlinders aan de rietjes. Dus moet ik vlinders verwerken in de spelletjes, zoals vlindertje-prik. Dus schilderen ze vlinders op hun t-shirts. Dus eten ze pannenkoeken (en misschien maken ze nog wel stroopvlinders of zouden ze daar geen zin meer in hebben?)
Gelukkig leert juf me vanmiddag vlinders vouwen.
Na nog een ijsje zijn de kinderen dan moe en tevreden en roepen we vrolijk: TOT VOLGEND JAAR! Daar heb ik nu al zin in…
Hoi!
-
Archief
- januari 2021 (1)
- juni 2020 (1)
- april 2020 (1)
- oktober 2019 (1)
- mei 2019 (1)
- december 2018 (2)
- september 2018 (1)
- juli 2018 (1)
- april 2018 (1)
- maart 2018 (1)
- december 2017 (1)
- juni 2017 (3)
-
Categorieën
-
RSS
Entries RSS
Comments RSS
Annie van Rees 