Annie van Rees

Label: hoogsensitief

Het boek van Elaine N. Aron Het hoog Sensitieve Kind – help je kinderen op te groeien in een wereld die hen overweldigt (Amsterdam 2002 ; 6e druk 2006) kreeg ik te leen van een vriendin, die dacht dat ik daar wel wat aan had. Het is inderdaad heel interessant. Maar voor de duidelijkheid: ik herken mijn kinderen hier niet in. Maar goed, ik hoop wel dat ze niet ongevoelig zijn, dus doorlezen kan ook voor mij geen kwaad. Wat kan ik oppikken?

’s Avonds was ik voor een ouderavond op school. Floris’ juf zag mijn boek  (want nee, ik ga niet zonder boek op pad) en zij wilde wel een samenvatting. Dus bij deze:

Veel kinderen hebben tegenwoordig een label. Dat betekent niet dat ze een probleemkind zijn. Een etiket geven betekent dat we ze beter kunnen begrijpen. En dat betekent dat we ze beter kunnen opvoeden, zodat ze straks met vertrouwen de maatschappij instappen en hun gaven kunnen inzetten.

Dit boek van  Elaine Aron gaat over dit soort kinderen. Zij zijn zeker geen probleemkinderen. Boeken over probleemkinderen gaan niet over hen. Een HSK (hoog sensitief kind) heeft geen afwijking!Maar toch weten ouders niet altijd hoe ze op hen met hun karakter moeten reageren en zegt de omgeving dat ze lastig of zo verlegen zijn. Ze doen niet goed mee in  de groep. Een drukke schoolklas of een familiereunie is reden voor hen voor een woedeuitbarsting of om zich terug te trekken met buikpijn. Thuis kunnen deze kinderen heel druk zijn omdat ze zich elders al zo moeten aanpassen.

Wie zijn deze kinderen? Waarom hebben ze zoveel rust nodig? Dat komt omdat ze ‘hoog sensitief’ zijn, ze zijn geboren met de neiging veel op te merken in hun omgeving en diep te reflecteren voor ze handelen. Dat lijkt langzaam en sloom, maar dat is een goede aanvullling op het snelle en impulsieve handelen van mensen die minder opmerken. De evolutie heeft ons deze kinderen gegeven, zodat er een evenwicht is in deze wereld. Maar deze kinderen en volwassenen zijn wel een minderheid (20 %), die dreigt verstikt te worden door de meerderheid die op korte termijn denkt!

Enfin, ik heb nu hoofdstuk 1 gelezen en ga beslist verder lezen. Jullie verwijs ik ff naar: http://www.ouders.nl/moff2004-hsk.htm, waar een bespreking van dit boek staat door  Pardoen, inclusief de lijst om te bepalen of je kind een HSK is.

Mijn conclusie: luister goed naar je kind en noem het vooral geen HSK, ook omdat Nederlands de associatie hoog- knap heeft.  Als we het kind HSK noemen, suggereren we dat het een afwijking heeft en behandelt moet worden. En dat is nu juist niet zo.  Voor een eigenschap hoeven we een kind toch niet te labelen? Dat zegt meer over onze maatschappij dan over het kind. De andere kant is natuurlijk dat het wel goed is dit boek te lezen want het is heel goed je te realiseren dat wij allemaal onszelf zijn, allemaal met onze eigen inbreng. We kunnen elkaar aanvullen. En daarin kunnen we ook heel blij zijn met de aanvulling van een HSK!!!

Wat ik ook denk bij dit boek: als ouder ben je ook maar een mens! Waarom is er altijd zoveel nadruk op de benadering van het kind? Als je goed luistert naar je kind en het dan toch vertelt mee te doen in de gang van zaken in onze maatschappij, geef je hem of haar toch ook z’n plek. En heb jij er als ouder ook een.

zie ook de site van Aron: hsperson.com

zie  ook artikel op wikipedia

29 juni 2010 Posted by annie van rees | Onderwijs, Recensies | hoog sensitief, label | 2 reacties