Update vereist
Ja, en daar moet ik ook nog aan toekomen, die update. Maar ik besteed mijn tijd nu beter aan het schrijven van dingen voor het Museum Warsenhoeck; kent u dat? Zeker een bezoek waard! Misschien treft u mij daar als gastvrouw maar anders zijn daar de vaste collectie en de nieuwe tentoonstelling ‘van KERK tot Zerk – religieus erfgoed in Nieuwegein’ (en lees ook de teksten – duidelijk hè)
dus voor nu verwijs ik naar mijn vorige blogs, bijvoorbeeld ‘schrijven, schrijven en nog eens plezier’: https://wordpress.com/post/annie.vanrees.org/865
Het blijft steeds leuker
Het blijft steeds leuker
Het blijft steeds leuker hier. Ondanks, of misschien juist wel met mijn Pippi Langkousstaartjes. Fijn wat er allemaal online kan: zelfs de toneellessen van De Kom (zie http://www.dekom.nl)
Dus na een online work out en gezellig koffiedrinken met mijn man, die gelukkig ook thuiswerkt (tja, de koffie gaat nu wel snel, dus die bestel ik dan weer gauw online bij) – dan ga ik aan de slag natuurlijk (ook met een stevige kop koffie erbij natuurlijk): van een (telefonisch) interview voor de site van het Rode Kruis Utrecht tot en met een volgende bladzijde schrijven voor het levensboek van een cliente van de Algemene Hulpdienst Nieuwegein.
Kortom: het blijft hier ‘druk, druk, druk’!
Schrijven, schrijven en doen 😄
Onderstaande schreef ik enige maanden geleden (en u vindt al langer wel meer op mijn site: zo blijf je bezig 🙂 Maar goed: het blijft ook leuk!!
Pff, nog zoveel te doen…ideeen zat, maar: waar is de tijd daarvoor?! Ik werk bij de Universiteit Utrecht en fatsoeneer daar nu een intern document: leuke zoektocht en veel data vergelijken 🙂 ; daarnaast schrijf ik de interne nieuwsbrief voor het rode kruis, een subsidie-aanvraag bij ZonMw voor hun Young Talent-programma (die is toegekend, maar dat is de verdienste van Esther Droste, programmamanager bij het Rode Kruis District Utrecht) en studiemateriaal voor de bijbelkringen van mijn kerk, waar ik ook redacteur was van het kerkblad en daarvoor de inhoud succesvol bij elkaar zocht, en zo nog wat. O ja, en zometeen redigeer ik het werk van mijn dochter voor VertelHetMaar, waar ik zelf ook jaren auteur van was (zij schrijft voor groep 7 en 8 en ik groep 6 en 7 (hieronder staat een kerstverhaal en Scheepje in de Storm). En ook al leuk: een speurtocht voor kinderen op grond van pinksterverhalen uit de bijbel (die ‘bron’ is niet echt voor kinderen geschreven dus: doe je best!) : leuk he!
Iets langer geleden schreef ik een nota voor een adviesbureau over de deelname van allochtonen aan adviesraden. Deelname is wel een kernwoord voor mij: ik lees daar veel over (of noem het inclusiviteit) en probeer dat ook te doen – en misschien dat ik door mijn schrijfsels anderen stimuleer ook wat te doen. Zodat we het samen doen.
druk,druk, druk
Tja, iedereen heeft het op het moment over verveling.
Dat herken ik echter helemaal niet, gelukkig niet. Je moet echt wel even nadenken over een nieuw ritme (en balen van dat sollicitatiegesprek dat niet doorgaat), maar daarna kom je tijd tekort. Ik doe nu het huishouden, dat opeens weer op volle toeren draait nu iedereen thuiswerkt of moet leren werken en ontspannen (hoera dus voor club de Chillpool die weer draait!); en dan zie ik ook nog hartstikke veel leuke apps: van interessant tot nuttig en google er nog maar wat. Deze link noemt er een paar voor Nieuwegein. Zelfs mijn fotoclub blijkt online verder te gaan! Ook de keyboard-les van Floris bij De Kom blijkt digitaal te kunnen...
Eigenlijk is het reuze gezellig met iedereen thuis. Alleen moet daar ritme inkomen. Maar het eerst nodige met dit mooie lenteweer is: lekker in de tuin niks doen en in het zonnetje liggen. Als we daar te sloom van worden, volgt er een zwaardvecht-les van pappa Reinout. Dat betekent wel wat giechel-overlast voor de buren, maar ja: je moet wel in beweging blijven. Dus ook ik kom overeind en maak foto’s: help! Hoe doe je dat als de spelers en de schaduwen steeds verplaatsen! En moet ik nog een foto maken van mijn grasveld voor en na?
En nu moet ik naar binnen, want Floris heeft het eten klaar.
PS en na het eten spelen we offline een spelletje, heel pedagogisch verantwoord maar ook gewoon gezellig en leuk. Of zelfs fanatiek. En nee, daar heb ik geen foto van, want dan verklap ik dat Reinout heel gemeen kan kijken en of dat pedagogisch verantwoord is?
PS nog een foto-tip: ik heb gezinsleden om te fotografen; een vriendin van mij gebruikt de playmobil-poppetjes die nog op zolder lagen.
Lesje botbreuken: schrik niet
In februari was er een les EHBO-op-maat i.s.m. het Rode Kruis Veenendaal op het Ichtus College in Veenendaal. En daar mocht ik bij zijn!
Op een koude winterdag loop ik ‘s ochtends gehaast door de sneeuw, op weg naar het Ichthus College in Veenendaal voor een les EHBO op maat. Kwart voor tien gaat de bel voor het volgende blokuur, dus ik hoop maar dat ik niet uitglijd. Ik loop snel het schoolplein op, waar ik een heleboel fietsen geparkeerd zie; en kijk snel op de klok, die boven de ingang hangt: gelukkig, ik ben op tijd en er is niets gebeurd. Ik loop snel naar binnen en zie een heleboel kluisjes: daar kun je je lelijk aan stoten. Maar daar heb ik nu ff geen tijd voor.
Een gebroken been, oeps: wat moet ik dan? Ik weet het niet, maar er lopen hier veel leerlingen, dus dat zal wel goed komen…, maar dan moeten ze dat wel eerst leren! Dus daarom komen Ricardo en Ank van het Rode Kruis Veenendaal ze vertellen wat er allemaal kan gebeuren en wat je dan moet doen. Zoals docente Lineke Boot zegt: ze moeten niet schrikken als iemand op de grond valt in een plas bloed blijft liggen. Daarom stelt ze graag haar les Zorg en Welzijn beschikbaar, zodat haar klas 2 kan zien en nadenken wat ze kunnen doen. Dat is ook belangrijk als ze voor volgend jaar een profiel moeten kiezen voor hun toekomstige beroepskeuze.
Daarom zijn ze nu in het gymlokaal om te luisteren en te oefenen. Instructeur Ricardo van het Rode Kruis Veenendaal– in het blauwe t-shirt met in witte letters ‘ehbo instructeur’ er op, achter zich een bok met wat giftige materialen en testen erop- staat met zichtbaar plezier voor de klas en stelt vragen aan de leerlingen, die meteen geïnteresseerd reageren. Nou ja, soms moet je hun aandacht wel even trekken, maar het lacherige sfeertje van de eerste keer is nu wel verdwenen. Samen met vrijwilligster Ank, die slachtoffer speelt, doet Ricardo een aantal botbreuken voor. Hij vertelt hoe belangrijk het is rustig te blijven, 112 te bellen en te vertellen wat er aan de hand is. Ricardo helpt Ank lekker te gaan zitten met een schooltas, die hij even pakt. En dan moeten de leerlingen elkaar helpen. Er liggen er al snel een paar languit uitgespreid op de grond. Ze worden voorzichtig benaderd door hun klasgenoten, die vaststellen wat hun probleem is, een arts bellen, en eerste hulp verlenen. Ricardo en Ank lopen het lokaal rond om te horen of ze het goed doen en te kijken of snelverband goed is aangebracht: want dat mag je natuurlijk niet afraffelen 🙂
Enfin, nog wat over vergiftigingen en volgende week met de AED en dan hebben we weer een groep mensen erbij met een EHBO-certificaat! Fijn!
Terwijl de les draait, is er meteen geregeld dat er een week later op de open dag van de school een standje van het Rode Kruis Veenendaal staat. Dus ook daar kan het Rode Kruis weer jongeren (en hun ouders) aanspreken.
En er is meteen een aanbod gedaan voor AED-training van de docenten vanuit het potje van Serious Request. Ook zijn er al meer scholen benaderd voor lessen EHBO op maat. En wie weet, levert dat weer jonge Rode Kruis’ers op die opgeleid moeten worden en dan weer hard meewerken aan de nodige hulp!
In november bestaat het Rode Kruis Veenendaal 90 jaar. Dus dan lees je meer over de afdeling, met een welgemeende FELICITATIE ! Ze zijn al hard aan het voorbereiden…
Schrijven, schrijven en doen 😄
Pff, nog zoveel te doen…ideeen zat, maar: waar is de tijd daarvoor?! Ik werk bij de Universiteit Utrecht en fatsoeneer daar nu een intern document: leuke zoektocht en veel data vergelijken 🙂 ; daarnaast schrijf ik de interne nieuwsbrief voor het rode kruis, een subsidie-aanvraag bij ZonMw voor hun Young Talent-programma (die is toegekend, maar dat is de verdienste van Esther Droste, programmamanager bij het Rode Kruis District Utrecht) en studiemateriaal voor de bijbelkringen van mijn kerk en zo nog wat. O ja, en zometeen redigeer ik het werk van mijn dochter voor VertelHetMaar, waar ik zelf ook jaren auteur van was (zij schrijft voor groep 7 en 8 en ik groep 6 en 7 (hieronder staat een kerstverhaal en Scheepje in de Storm). En ook al leuk: een speurtocht voor kinderen op grond van pinksterverhalen uit de bijbel (niet echt voor kinderen geschreven dus: doe je best!) : leuk he!
Iets langer geleden schreef ik een nota voor een adviesbureau over de deelname van allochtonen aan adviesraden. Deelname is wel een kernwoord voor mij: ik lees daar veel over (of noem het inclusiviteit) en probeer dat ook te doen – en misschien dat ik door mijn schrijfsels anderen stimuleer ook wat te doen. Zodat we het samen doen.
Wat mooi, die wolken en verder
Zoals ik al hoorde, toen ik laatst een intro schreef voor de Oculair (blaadje Fotogein): die wolken zijn zo mooi dit jaar – doe daar ‘s wat mee. Da’s zeker een goede tip, maar ik ben eigenwijs, dus dat doe ik dus lekker nu ‘s niet, wat wel: dat blijft nog even een VERRASSING.
Wat ik al wel deed: lekker een weekendje naar de Eifel gaan. Daar maakte ik bijgaande foto, die ik ook op een fotogein-avond liet zien ter advies. Nou, die adviezen kwamen er. En het leuke was: ze waren allemaal verschillend!
Dus: aan mij de taak deze visies te verenigen. Of het lekker zelf te weten…
Maar dan moet ik dus wel eerst bedenken: wat wil ik nou vertellen met deze foto? Waar gaat het om?
PS neem nu ‘s deze foto en leg een papiertje op de rand – dan ben ik benieuwd welke rand jij weg wil halen? Laat het mij weten!
VAKANTIE BIJ ZONSONDERGANG
Oei, oei! Nu denk ik 3X oei Want,tja, die hete zomer is al vergeten en het regent buiten en, oei, ik heb mijn vakantieverslag nog niet geschreven, want, oei, wat was het warm: we hebben dan ook weinig gefietst – dat was niet leuk en het was wel VAKANTIE. en, oei, dat hadden we niet voorbereid, want we waren aan het onthaasten. Dus het werd een stukje Nederland. Voordeel: daar zijn veel groene campings. Speciaal als daar veel bomen zijn, sta je daar lekker in de schaduw. Behalve staan kun je daar ook liggen. En in Nederland kun je behalve fietsen naar de Noordzee, ook veel zwemmen. Bijvoorbeeld in het IJsselmeer. En dat hebben we dan ook gedaan. Heerlijk: zo van het weiland het water in. En dat ging goed bij de hitte van deze zomer: de zonsondergang bekijken vanuit het water. O, wat mooi!
De volgende dag gingen we ’s ochtends vroeg met de boot over het IJsselmeer. Wauw! Heel mooi, en toen verder gefietst in Friesland, op weg naar de volgende zee: de Waddenzee. Ja, daar kun je niet zwemmen maar er staat wel een lekker windje.
En na een paar dagen fietsen, hebben we wat gesmokkeld en hebben we de fietsen op de trein gezet. Om thuis wakker te worden en de badkamer te verbouwen, terwijl de kinderen op Grote Kamp waren. En de volgende vakantie te plannen!
PS geen foto hierbij, want fotograferen in het water is lastig…
Het nut van een foto.
Zonet schreef ik een stukje voor de Oculair, het digitale blaadje van Fotogein. Die deel ik bij deze. En ik beloof dat ik daarna nog een artikeltje schrijf over mijn vakantie (fietsen in Nederland – de overgebleven provincies). Maar eerst ga ik nog de interne nieuwsbrief van het Rode Kruis District Utrecht (in Mailchimp) maken.
Enfin: hierbij het stukje dat ik schreef voor de Oculair – benieuwd naar de opmerkingen van de redactie…
Het nut van een foto
Da’s een goede vraag: wat doe je met een foto?
Uiteraard: lol hebben; het is fijn hem te maken en precies uit te vogelen hoe je onderwerp het mooiste uitkomt. En voor sommigen is dat ook meteen de vraag: hoe zorg ik dat die foto goed overkomt bij mijn publiek?
Belangrijk voor die laatste vraag is vooral het onderwerp, al moet je de bijdrage van lichtinval, gekozen invalshoek enz. niet vergeten. Trek je kijker de foto in!
Nou, die kijker trekken, deed ik van’t zomer in de App-groep van mijn familie. Onderwerp: verbouw van mijn badkamer – nou, dat wilden ze wel zien!
En, het allerleukste was dat mijn zus en zwager ook hun badkamer aan het verbouwen zijn. Dus dat gaf concurrerende foto’s op de App. Maar wel veelbelovend.
PS wat doe je met een moe fotomodel?
Haha !
Haha, wat word je vrolijk van foto’s bekijken. Of van je site: die is ook al weer wat ouder en levert bijvoorbeeld een oude paklijst (zie de bladzijde ‘fietsen’)op. Tja, toen namen we nog luiers mee. Die zijn nou niet meer nodig hoor! Nu geven we de kinderen zelf de kaart en fietsen zij in de voorhoede – ik houd het nog net bij. Maar achteraf samen uitrusten op de camping blijft leuk.
Dus: wij gaan nu de VAKANTIE plannen!!
Hoi!
-
Archief
- januari 2024 (1)
- januari 2021 (1)
- juni 2020 (1)
- april 2020 (1)
- oktober 2019 (1)
- mei 2019 (1)
- december 2018 (2)
- september 2018 (1)
- juli 2018 (1)
- april 2018 (1)
- maart 2018 (1)
- december 2017 (1)
-
Categorieën
-
RSS
Entries RSS
Comments RSS
Annie van Rees 